Hastanede 2. günüm. Doktor bu gece de kalmamı istedi. Çok ağır bir orta kulak iltihabı atlatıyorum anladığım kadarıyla.
Diğer bütün mikropları 24 saatte kovduk şükür. Sağlık her şeyin başı. Yine önemini hatırlattı. Babamızın bugün oyunu var, hem de matine suare. Hal böyle olunca oğlumu koynuma almak zorunda kaldım. Çünkü bakacak kimse yok.
Koyun koyuna öğle uykusu uyuduk. Çok iyi geldi. Hiç hayalinde olmayan şeyler yaşadığın oldu mu? Bu mesela benim için öyle bir gün.
Yine de şükür elbet. Sabah karşı odama mavi kod (acil tıbbi müdahaleye ihtiyaç duyan hastalar) çağrısı oldu, maalesef ve çok üzüldüm. Şükür be arkadaş! Sen kendini ne zaman böyle her şey birbirine girmiş hissettin?
Bu da olur mu, dediğin bir şey hiç geldi mi başına? Ben mücadeleye devam. Sol kulak hiç duymuyor. Beton dökülmüş gibi. Doktor 'geçecek 1-2 haftaya' dedi. Bakalım. Serum üstüne serum yiyorum. Ama ne derim bilirsin 'bu da geçer yahu...'
